#4 Rozdział.

    -Dzięki,ale nie. Mam tylko pytanie...gdzie ja właściwie będę grać? W jakiejś Borussi dla kobiet?

    -Y no widzisz, nie dosłownie o taką grę mi chodziło...

    -Co masz na myśli?

    -Chodzi o to,że masz grać w reklamach i reklamować przy tym nasz Fan Shop.

    -Cooo?!
    -Nie denerwuj się, to świetna praca.
    -Nie twierdzę,że zła,ale...ja w reklamach ?
    -A dlaczego nie?-zapytał uśmiechając się łobuzersko.
    -No patrz na mnie. Jak ja wyglądam!

    -Bardzo ładnie, przecież jesteś atrakcyjną kobietą.
    -Przestań.-zarumieniła się.
Po trzech godzinach dalszej drogi dojechali do Dortmundu. Iza była zachwycona, bo przecież właśnie to było jej marzenie!  Te wszystkie ulice,które mimo wszystko wydawały się bardziej przyjazne niż te pozostawione przez nią w swoim mieście. Wszystko zaczęło nabierać barw.
    -Kuba, a Ty właściwie mieszkasz sam?
    -Nie całkiem.-uśmiechnął się.-Odkąd nie ma Agaty...
    -Słyszałam o jej śmierci...-westchnęła.-Białaczka?
    -Tak, ale wolałbym o tym nie mówić, proszę. -mruknął.
    -Chwila, przecież mieliście dziecko. Nie mieszka z Tobą?
    - Jestem piłkarzem i nie ma mnie po całych dniach w domu.Miałem problem z tym i chodziłem po sądach...ostatecznie mieszka i ze mną i z moją babcią,która specjalnie dla Oliwki przeprowadziła się na przedmieścia Dortmudu.-wyjaśnił.
    -Kiepsko...
    -Widzisz, moje życie też nie jest usłane różami.
    -Myślałam,że jednak jest.
    -Nieważne.-westchnął.-Jesteśmy w domu! Od dzisiaj mieszkasz tutaj.-uśmiechnął się życzliwie.
    -Ojej. Piękny dom! -zachwyciła się.-Nie mogę uwierzyć,że będę mieszkać z...Tobą.-zawahała się.-Chwilę...nie, nie wierzę w to.
    -To uwierz młoda!-zaśmiał się.-Zaczynasz nowe życie, a przy okazji ratujesz moje.
    -Jak to ?
    -Watzke kazał mi znaleźć tą twarz Fan Shopu BVB i szukałem od miesiąca ...aż znalazłem Ciebie!-uśmiechnął się.
    -Wow...trochę to dziwne,nie sądzisz?
    -Kto powiedział,że życie jest normalne?
    -Masz rację.-zaśmiała się cicho.-Poczekaj, muszę wziąć kota z samochodu.
    -Okej, ja wezmę walizki.
Błaszczykowski zabrał z samochodu trzy walizki. Dwie z nich należały do Izy. Zataszczył je do przedsionka w domu, po czym zdjął buty i wszedł do korytarza.
     -Zapraszam.-powiedział uśmiechnięty, prowadząc dziewczynę na piętro domu.-W zasadzie, całe to piętro jest Twoje. Moja sypialnia znajduje się w drugiej części domu.
     -Po prawej stronie?-zapytała .
     -Tak. W korytarzu są schody do takiego jakby drugiego domu,który jest mój.
     -Boże,ale masz wielki ten dom. To w sumie,gdzie jest mój pokój?-zapytała.
     -Proponuję Ci ten z balkonem,ale jak już mówiłem, całe piętro jest Twoje.
     -No nie przesadzaj...-uśmiechnęła się nieśmiało.-Pokój dla mnie i Zbysia wystarczy.
     -A jeszcze Zbysio.-zachichotał.-On również może wybrać sobie pokój.
     -Kuba, mogę Ci zagwarantować,że ulubione miejsce mojego kto to będzie ogród i miejsce w którym będzie dostawał jedzenie.

      -No to fajnie.-wyszczerzył się.-Czuj się jak u siebie w domu, łazienkę masz na końcu tego korytarza.-powiedział.-Ja muszę Cię przeprosić,ale muszę zadzwonić.
     -Okej.-uśmiechnęła się,a Kuba wyszedł z jej obecnej sypialni.
__________________________
Przepraszam,że słabe...przepraszam.
pozdrawiam,Izaa!